Augustus Does His Bit - George Bernard Shaw
เรื่อง Augustus Does His Bit
โดย George Bernard Shaw
บทละครเรื่องนี้ได้แสดงครั้งแรกโดยใช้เหตุการณ์สงครามโลกครั้งที่หนึ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้นเป็นฉากหลัง การแปลนี้คิดว่ายากมากสำหรับ จขบ. ที่อยากฝึกหัด แต่เนื่องจากชอบผลงานของผู้แต่งมาก และเท่าที่เคยค้นดู เหมือนจะไม่มีการแปลเป็นไทยมาก่อน ในภาพรวม การแปลนี้ใช้ปัญหาประดิษบ์ช่วยเกลาและพยายามปรับคำสรรพนามให้มีความรู้สึกร่วมสมัยกับในเรื่องที่มีระบบชนชั้นชัดเจน ถ้ามีคำแนะนำกรุณาบอกด้วยนะคะ
คำนำของ จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์
ข้าพเจ้าขอขอบคุณที่ออกัสตัสได้ช่วยให้ข้าพเจ้าได้รับเชิญจากผู้บัญชาการทหารสูงสุดในเดือนมกราคม ปี 1917 ให้ไปเยี่ยมชมแนวรบในแฟลนเดอร์ส ซึ่งในสถานการณ์เช่นนั้น การเชิญก็เสมือนเป็นคำสั่งให้ทำหน้าที่ ข้าพเจ้าได้ใช้เวลาหลายวันในการจัดหาหนังสือเดินทางและเอกสารราชการอื่นๆ ที่จำเป็นสำหรับการเดินทาง ในช่วงเวลาเดียวกัน สมาคมการแสดงสเตจโซไซเอตี้ได้จัดแสดงละครเล็กๆ เรื่องนี้ขึ้น ซึ่งเปิดใจเจ้าหน้าที่ทางการทุกคนที่ข้าพเจ้าได้พบ ข้าพเจ้าเคยได้รับการปฏิบัติที่ให้เกียรติอย่างสูงเสมอมาจากราชการระหว่างช่วงสงคราม แต่ในครั้งนี้ ข้าพเจ้าได้รับความสะดวกและความเป็นที่ต้อนรับอย่างยิ่ง หลังจากเรื่องพิธีรีตรองเสร็จสิ้น ทุกคนพูดประโยคเดียวกันว่า "พวกเราต้องเจอกับออกัสตัสทั้งวัน" การปรากฏตัวของออกัสตัสทำให้ผู้วิจารณ์ผู้ใสซื่อและรักชาติคนสองคนรู้สึกอัปยศ เพราะพวกเขามองว่าเกียรติภูมิของไฮแคสเซิลเกี่ยวข้องกับความเกรียงไกรของกองทัพอังกฤษอย่างแยกไม่ออก แต่กระทรวงของรัฐบาลรู้ดีถึงความจริง—ปัญหาคือจะชนะสงครามได้อย่างไรในเมื่อมีออกัสตัสเป็นภาระ ถึงแม้เขาจะมีเจตนาดี กล้าหาญ รักชาติ แต่ก็จู้จี้จุกจิก หลงตัวเอง โง่เขลา และก่อความเสียหาย
นอกเหนือจากความสาแก่ใจที่ได้หัวเราะเยาะออกัสตัสในโรงละคร ข้าพเจ้าไม่ทราบถึงผลกระทบอื่นจากการทำให้เขาเป็นเรื่องตลกไร้สาระในละครของข้าพเจ้า บรรดานายพล นายกรัฐมนตรี ผู้มีอำนาจต่างๆ รวมถึงจักรพรรดิ ไกเซอร์ และพระเจ้าซาร์ ต่างก็ถูกรุมทึ้งอย่างไร้ปรานีทั้งในและนอกประเทศ ไม่ว่าจะเป็นเพราะความผิดหรือจากหน้าที่ก็ตาม แต่สำหรับออกัสตัสแล้ว เขายืนหยัดดั่งประภาคารเอดดีสโตนท่ามกลางพายุ และยังคงยืนหยัดจนถึงทุกวันนี้ เขาให้คำมั่นว่าเราขาดเขาไม่ได้ และเราก็เชื่อเขา
ละคร Augustus Does His Bit ออกแสดงเป็นครั้งแรกที่โรงละครคอร์ทเธียเตอร์ในกรุงลอนดอน จัดโดยสมาคมการแสดงสเตจโซไซเอตี้ เมื่อวันที่ 21 มกราคม 1917 โดยมี ลัลลา แวนเดอเวลด์ รับบทเป็นสุภาพสตรี เอฟ. บี. เจ. ชาร์ป รับบท ลอร์ดออกัสตัส ไฮแคสเซิล และชาร์ลส์ ร็อค รับบท โฮราชิโอ ฟลอยด์ บีมิช
ในห้องรับรองของนายกเทศมนตรีของศาลาว่าการเมืองลิตเติลพิฟฟลิงตัน ลอร์ดออกัสตัส ไฮคาสเซิล สมาชิกผู้ทรงเกียรติของชนชั้นปกครอง สวมเครื่องแบบพันเอกและยังคงดูดีในวัยสี่สิบห้า กำลังนั่งอย่างสบายบนโต๊ะเขียนหนังสือโดยเอาเท้าวางบนโต๊ะพร้อมอ่านหนังสือพิมพ์มอร์นิ่งโพส มีประตูอยู่ตรงหน้าเยื้องไปทางซ้ายเล็กน้อยอีกฝากของห้อง มีหน้าต่างอยู่ด้านหลัง ในเตาผิงมีเตาแก๊ส บนโต๊ะมีปุ่มกดกริ่งและโทรศัพท์ มีภาพเหล่าอดีตนายกเทศมนตรีสวมเสื้อคลุมและสร้อยทองประดับอยู่บนผนัง เสมียนชราผู้มีเคราขาวสั้นและจอนแก้ม พร้อมจมูกแดงก่ำ เดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า
เพิ่มเติมจากผู้แปล
ต้นฉบับ
[1] George Bernard Shaw. Augustus Does His Bit. Kessinger Publishing, 48 หน้า, 2004 (First Published 1917). {full text}
โดย George Bernard Shaw
บทละครเรื่องนี้ได้แสดงครั้งแรกโดยใช้เหตุการณ์สงครามโลกครั้งที่หนึ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้นเป็นฉากหลัง การแปลนี้คิดว่ายากมากสำหรับ จขบ. ที่อยากฝึกหัด แต่เนื่องจากชอบผลงานของผู้แต่งมาก และเท่าที่เคยค้นดู เหมือนจะไม่มีการแปลเป็นไทยมาก่อน ในภาพรวม การแปลนี้ใช้ปัญหาประดิษบ์ช่วยเกลาและพยายามปรับคำสรรพนามให้มีความรู้สึกร่วมสมัยกับในเรื่องที่มีระบบชนชั้นชัดเจน ถ้ามีคำแนะนำกรุณาบอกด้วยนะคะ
คำนำของ จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์

นอกเหนือจากความสาแก่ใจที่ได้หัวเราะเยาะออกัสตัสในโรงละคร ข้าพเจ้าไม่ทราบถึงผลกระทบอื่นจากการทำให้เขาเป็นเรื่องตลกไร้สาระในละครของข้าพเจ้า บรรดานายพล นายกรัฐมนตรี ผู้มีอำนาจต่างๆ รวมถึงจักรพรรดิ ไกเซอร์ และพระเจ้าซาร์ ต่างก็ถูกรุมทึ้งอย่างไร้ปรานีทั้งในและนอกประเทศ ไม่ว่าจะเป็นเพราะความผิดหรือจากหน้าที่ก็ตาม แต่สำหรับออกัสตัสแล้ว เขายืนหยัดดั่งประภาคารเอดดีสโตนท่ามกลางพายุ และยังคงยืนหยัดจนถึงทุกวันนี้ เขาให้คำมั่นว่าเราขาดเขาไม่ได้ และเราก็เชื่อเขา
ละคร Augustus Does His Bit ออกแสดงเป็นครั้งแรกที่โรงละครคอร์ทเธียเตอร์ในกรุงลอนดอน จัดโดยสมาคมการแสดงสเตจโซไซเอตี้ เมื่อวันที่ 21 มกราคม 1917 โดยมี ลัลลา แวนเดอเวลด์ รับบทเป็นสุภาพสตรี เอฟ. บี. เจ. ชาร์ป รับบท ลอร์ดออกัสตัส ไฮแคสเซิล และชาร์ลส์ ร็อค รับบท โฮราชิโอ ฟลอยด์ บีมิช
ในห้องรับรองของนายกเทศมนตรีของศาลาว่าการเมืองลิตเติลพิฟฟลิงตัน ลอร์ดออกัสตัส ไฮคาสเซิล สมาชิกผู้ทรงเกียรติของชนชั้นปกครอง สวมเครื่องแบบพันเอกและยังคงดูดีในวัยสี่สิบห้า กำลังนั่งอย่างสบายบนโต๊ะเขียนหนังสือโดยเอาเท้าวางบนโต๊ะพร้อมอ่านหนังสือพิมพ์มอร์นิ่งโพส มีประตูอยู่ตรงหน้าเยื้องไปทางซ้ายเล็กน้อยอีกฝากของห้อง มีหน้าต่างอยู่ด้านหลัง ในเตาผิงมีเตาแก๊ส บนโต๊ะมีปุ่มกดกริ่งและโทรศัพท์ มีภาพเหล่าอดีตนายกเทศมนตรีสวมเสื้อคลุมและสร้อยทองประดับอยู่บนผนัง เสมียนชราผู้มีเคราขาวสั้นและจอนแก้ม พร้อมจมูกแดงก่ำ เดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า
[รีบวางหนังสือพิมพ์ลงและเอาเท้าลงจากโต๊ะ] ฮัลโหล! แกเป็นใคร? | |
เจ้าหน้าที่ขอรับ [น้ำเสียงติดขัดเล็กน้อย ทำให้ยิ่งดูเหมือนไร้ความสามารถตามอายุและรูปลักษณ์] | |
ออกัสตัส | เจ้าหน้าที่อย่างนั้นหรือ! หมายความว่าอย่างไรกัน? |
เสมียน | อย่างที่กระผมเรียนให้ทราบแล้ว ไม่มีคนอื่นขอรับ |
ออกัสตัส | ชิ! แล้วคนอื่นๆ ไปไหนหมด? |
เสมียน | อยู่แนวหน้าขอรับ |
ออกัสตัส | ถูกต้องสมควรแล้ว แล้วทำไมแกถึงไม่ไปแนวหน้าด้วยล่ะ? |
เสมียน | อายุเกินขอรับ ห้าสิบเจ็ดแล้วขอรับ |
ออกัสตัส | แต่ก็ยังช่วยได้นี่ คนอายุมากกว่าตั้งหลายคนยังอยู่ในกองพลน้อยฝึกหัดอาสา1 หรือไม่ก็อาสาเข้ากองกำลังรักษาดินแดน |
เสมียน | กระผมอาสาแล้วขอรับ |
ออกัสตัส | งั้นทำไมถึงไม่แต่งเครื่องแบบ? |
เสมียน | พวกเขาบอกว่า ต่อให้แถมกระผมไปพร้อมกับชาหนึ่งปอนด์ พวกเขาก็ไม่รับ บอกให้กลับบ้านไปซะ อย่าทำตัวเป็นคนแก่งี่เง่า [ความรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบที่สุมอยู่ในใจพลุ่งขึ้นมา] ไอ้หนุ่ม บิล ไนท์ ที่กระผมพาไปด้วยยังได้เงินตั้งสองชิลลิงเจ็ดเพนนี แต่กระผมไม่ได้อะไรเลย นี่มันยุติธรรมไหมขอรับ? ถ้าถามกระผม ประเทศนี้กำลังจะล่มจมแล้ว |
ออกัสตัส | [ลุกขึ้นอย่างขุ่นเคือง] ฉันไม่ได้ถามแก! และฉันจะไม่ยอมให้แกพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าฉัน รัฐบุรุษของเรายิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์! นายพลของเราไร้เทียมทาน! กองทัพของเราเป็นที่เกรงขามทั้งโลก! [โกรธจัด] แกกล้าดียังไงมาบอกว่าประเทศกำลังจะล่มจม! |
เสมียน | ทำไมพวกเขาให้ไอ้หนุ่ม บิล ไนท์ ตั้งสองชิลลิงเจ็ดเพนนี แต่ไม่ให้กระผมแม้แต่ค่าโดยสารรถราง? แบบนี้ท่านเรียกว่ารัฐบุรุษผู้ยิ่งใหญ่หรือ? กระผมว่าไม่ต่างอะไรกับการปล้นกระผมเลย |
ออกัสตัส | พอได้แล้ว ออกจากห้องไปซะ [เขานั่งลง หยิบปากกาขึ้นมาเตรียมตัวทำงาน เสมียนเดินลากเท้าไปที่ประตู ออกัสตัสพูดเสริมขึ้นอย่างสุภาพแต่เย็นชา] ส่งเลขามาพบฉัน |
เสมียน | กระผมนี่แหละครับคือเลขา กระผมจะออกจากห้องแล้วส่งตัวเองมาพบท่านในเวลาเดียวกันได้ยังไง? |
ออกัสตัส | อย่ากวนประสาท! แล้วสุภาพบุรุษที่ฉันติดต่อด้วยอยู่ล่ะ? มิสเตอร์ โฮราชิโอ ฟลอยด์ บีมิช อยู่ไหน? |
เสมียน | อยู่ตรงนี้ขอรับ กระผมเอง |
ออกัสตัส | แกน่ะหรือ! เหลวไหลสิ้นดี มีสิทธิ์อะไรถึงกล้าใช้ชื่อหรูหราแบบนั้น? |
เสมียน | ท่านไม่ต้องเรียกชื่อ โฮราชิโอ ฟลอยด์ แค่บีมิชก็พอแล้วขอรับ |
ออกัสตัส | ไม่มีใครคนอื่นให้ฉันสั่งงานเลยหรือยังไง? |
เสมียน | มีแค่กระผมหรือไม่มีใคร ให้กระผมลาออกเดี๋ยวนี้ก็ได้นะ อย่าทำให้กระผมทนไม่ไหว คนแก่อย่างกระผมตอนนี้ก็มีฐานะกันแล้วนะขอรับ |
ออกัสตัส | ถ้าเราไม่ได้อยู่ในช่วงสงครามล่ะก็ ฉันคงไล่แกออกเดี๋ยวนี้จากการดูหมิ่นแบบนี้ แต่ตอนนี้อังกฤษตกอยู่ในอันตราย ฉันไม่สามารถมัวแต่คิดถึงศักดิ์ศรีส่วนตัวในช่วงเวลานี้ได้ [ตะโกนใส่] แกก็อย่าคิดถึงเรื่องตัวเองเหมือนกัน ไอ้หนอนเอ๊ย ไม่งั้นฉันจะแจ้งจับแกตามพระราชบัญญัติป้องกันราชอาณาจักรให้เร็วที่สุดเลย คอยดู! |
เสมียน | กระผมจะสนประเทศไปทำไม? พวกเขาโกงกระผมไปสองชิลลิงเจ็ดเพนนี |
ออกัสตัส | ช่างหัวสองชิลลิงเจ็ดเพนนีของแกนั่นเถอะ! แกได้รับจดหมายของฉันไหม? |
เสมียน | ขอรับ |
ออกัสตัส | ฉันกล่าวสุนทรพจน์ที่นี่เมื่อคืน ลงจากรถไฟก็ตรงขึ้นเวทีเลย ฉันเขียนบอกว่าให้ไปรายงานตัว ทำไมถึงไม่มา? |
เสมียน | ตำรวจไม่ยอมให้กระผมขึ้นไปบนเวที |
ออกัสตัส | แล้วแกบอกพวกเขารึเปล่าว่าเป็นใคร? |
เสมียน | พวกเขารู้ว่ากระผมเป็นใคร ถึงไม่ให้กระผมขึ้นไป |
ออกัสตัส | ไร้สาระเกินไปแล้ว เมืองนี้ต้องถูกปลุกให้ตื่น ฉันพูดสุนทรพจน์ชักชวนเข้าร่วมกองทัพที่ดีที่สุดในชีวิต แต่ไม่มีใครสมัครเลยซักคน |
เสมียน | แล้วท่านคาดหวังอะไร? ท่านบอกพวกเขาว่าทหารกล้าของเราล้มตายวันละพันคนในแนวรบใหญ่ ท่านพูดว่า พวกเขาตายเพื่อลิตเติลพิฟฟลิงตัน แล้วก็บอกให้พวกเขาไปแทนที่ นี่มันไม่ใช่วิธีชักชวนเข้าร่วมกองทัพหรอกขอรับ |
ออกัสตัส | แต่ฉันก็ย้ำชัดเจนแล้วว่าถ้าตายไป เมียจะได้รับเงินบำเหน็จบำนาญ |
เสมียน | กระผมได้ยินอยู่ มันคงจะได้ผลถ้าท่านตั้งใจจะโน้มน้าวบรรดาเมีย |
ออกัสตัส | [ลุกขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว] เมืองนี้มีแต่คนขลาด ฉันพูดด้วยความรับผิดชอบเต็มที่ — คนขลาด! พวกเขาเรียกตัวเองว่าเป็นคนอังกฤษ แต่กลับกลัวที่จะสู้ |
เสมียน | กลัวจะสู้เหรอ? ท่านควรเห็นพวกเขาคืนวันเสาร์ |
ออกัสตัส | ใช่ สู้กันเอง แต่ไม่ยอมสู้กับพวกเยอรมัน |
เสมียน | ก็พวกเขาโกรธกันนี่ขอรับ จะไปเคืองพวกฮันส์ได้ยังไงในเมื่อไม่เคยเห็นหน้ากันเลย? พวกเขาขาดจินตนาการ นั่นแหละคือปัญหา ถ้าท่านพาพวกฮันส์มาที่นี่ พวกเขาจะหาเรื่องทะเลาะแน่นอน |
ออกัสตัส | [กลับไปนั่งที่พร้อมกับทำเสียงฮึดฮัด] ฮึ่ม! ถ้าไม่ระวังล่ะก็ พวกมันจะมาที่นี่แน่ๆ [นั่งลง] แกได้ทำตามคำสั่งของฉันเรื่องการประหยัดเพื่อสงครามหรือยัง? |
เสมียน | ขอรับ |
ออกัสตัส | ปริมาณน้ำมันที่อนุญาตให้ใช้ลดลงสามในสี่แล้วใช่ไหม? |
เสมียน | ใช่ขอรับ |
ออกัสตัส | แล้วได้บอกพวกคนงานโรงงานรถยนต์ให้มาที่นี่เพื่อผลิตอาวุธแล้วใช่ไหม ในเมื่อตอนนี้กิจการรถยนต์ปิดตัว? |
เสมียน | โรงงานยังไม่หยุดขอรับ พวกเขายุ่งกว่าเดิมอีก |
ออกัสตัส | ยุ่งกับเรื่องอะไร? |
เสมียน | ผลิตรถยนต์ขนาดเล็กขอรับ |
ออกัสตัส | รถใหม่เนี่ยนะ! |
เสมียน | รถเก่าขับได้แค่สิบสองไมล์ต่อแกลลอน2 ทุกวันนี้ทุกคนต้องมีรถที่วิ่งได้สามสิบห้าไมล์ต่อแกลลอนแล้วขอรับ |
ออกัสตัส | แล้วทำไมไม่ขึ้นรถไฟล่ะ? |
เสมียน | ไม่มีรถไฟแล้วขอรับ รางรถไฟถูกรื้อส่งไปแนวหน้าหมดแล้ว |
ออกัสตัส | บ้าชะมัด! |
เสมียน | เราต้องหาวิธีเดินทางกันเองนะขอรับ |
ออกัสตัส | เหลวไหลสิ้นดี ไม่ใช่สิ่งที่ฉันตั้งใจไว้เลย |
เสมียน | ให้ตายสิ— |
ออกัสตัส | พูดอะไรนะ! |
เสมียน | [อธิบาย] ว่ากันว่า "นรกถูกปูด้วยเจตนาดี" |
ออกัสตัส | [กระโดดขึ้นยืนทันที] แกหมายความว่ายังไง! จะบอกว่านรกถูกปูด้วยเจตนาดีของฉันหรือ? ด้วยเจตนาดีของรัฐบาลใต้พระมหากษัตริย์อย่างนั้นหรือ? |
เสมียน | กระผมไม่กล้าหมายความอะไรทั้งนั้นครับ จนกว่าจะยกเลิกพระราชบัญญัติป้องกันราชอาณาจักร ยังไม่ปลอดภัยที่จะพูดอะไร |
ออกัสตัส | มีคนบอกว่าเมืองนี้เป็นตัวอย่างของความประหยัดให้กับทั้งอังกฤษ ฉันถึงได้มาที่นี่เพื่อจะให้คำมั่นกับท่านนายกเทศมนตรีว่าจะเสนอตำแหน่งอัศวินให้ในฐานะที่เขาทำงานหนัก |
เสมียน | นายกเทศมนตรีเหรอขอรับ! แล้วกระผมล่ะขอรับ? |
ออกัสตัส | แกไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย ออกไปซะ เมืองนี้มันบ้าชัดๆ ฉันผิดหวังมาก ผิดหวังอย่างลึกซึ้ง [ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้] ขยะแขยง |
เสมียน | แล้วเราจะทำอะไรได้มากกว่านี้อีกล่ะขอรับ? เราปิดหมดแล้ว หอศิลป์ก็ปิด พิพิธภัณฑ์ก็ปิด โรงละครกับโรงหนังปิดหมด กระผมไม่ได้ดูหนังมาหกเดือนแล้วนะขอรับ |
ออกัสตัส | คนเรา! นี่แกยังจะอยากดูหนังอยู่เหรอ พวกฮั่นกำลังจะบุกเข้าประตูเมืองอยู่แล้วนะ!? |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เสมียน | |
ออกัสตัส | |
เพิ่มเติมจากผู้แปล
- G.R. ในต้นฉบับ เข้าใจว่าหมายถึงกองพลน้อยฝึกหัดอาสา (Volunteer Training Corps, VTC) ซึ่งเป็นองค์กรอังกฤษที่ก่อตั้งขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เพื่อฝึกอบรมทางทหารและสนับสนุนการป้องกันประเทศ สมาชิกเป็นชายที่อายุมากเกินไป อายุน้อยเกินไป หรือไม่สามารถเข้ารับราชการทหารได้ เพราะส่วนใหญ่อายุมาก ชาวบ้านชอบเรียกกันว่ากรมคุณปู่ สมาชิกสวมปลอกแขนที่มีตัวอักษร G.R. ย่อมาจาก Georgius Rex หรือพระเจ้าจอร์จ
- 1 แกลลอนอังกฤษ เท่ากับ 4.546 ลิตร การใช้เชื้อเพลิง 12 ไมล์ต่อแกลลอน คือ 4.25 กิโลเมตรต่อลิตร และ 35 ไมล์ต่อแกลลอน คือ 12.39 กิโลเมตรต่อลิตร
[08/06/22, 0504/25]
ต้นฉบับ
[1] George Bernard Shaw. Augustus Does His Bit. Kessinger Publishing, 48 หน้า, 2004 (First Published 1917). {full text}
Comments
Post a Comment